به نام خدا
نخستین آسیاب بادی کی ساخته شد؟
آسیاب بادی ماشینی است که از باد نیرو می گیرد و با آن دانه غلات را آرد می کنند. با این دستگاه تلمبع آب را نیز به حرکت در می آورند.
در آسیاب چرخ بادران دارای پره های بادگیر است. پره ها بر محور میله ای نصب شده اند و چون باد می وزد به حرکت در می آیند و در نتیجه چرخ شروع به گردش می کند. میله محور به سایر قسمتهای ماشین آسیاب وصل است که با انتقال نیروی حاصل از باد به آنها آسیاب کار خود را انجام می دهد.
اصول فنی آسیاب بادی از عهد باستان شناخته شده بود ولی طرز به کار بستن این اصول و استفاده عملی از آن در اروپا تا پیش از قرن دوازدهم میلادی همچنان ناشناخته بود. پس تنها در این دوران بود که اسیاب بادی در اروپا رایج شد اما در ایران از قرن پنجم میلادی از آن برای آبرسانی استفاده می کردند.
کهن ترین آسیاب بادی موسوم به ((تیرک)) یا آسیاب آلمانی از یک تیرک عمودی درست شده بود که همه دستگاهها را به حرکت در می آورد.
گونه اصیل دیگر آسیابی بود موسوم لبه ((برجک)) که هلندیها ساخته بودند. در این نوع آسیاب چرخ بادران و میله محور را بر فراز برجک گردانی بر بام ساختمان نصب می کردند تا بتوانند چرخ را به هر سمتی که باد می وزد بگردانند.نیرویی که از این گونه آسیابها تولید می شد بین 2 تا 8 (اسب بخار) در آسیابهای آلمانی و بین 6 تا 14 (اسب بخار) در اآسیابهای هلندی بود. البته نیمی از نیروی تولید شده در انتقال نیرو به قسمتهای دیگر آسیاب از بین می رفت بنابراین می توان گفت آنها آسیابهای کار آرایی نبودند.
به هر حال این گونه آسیابها به گونه گسترده ای تا قرن هیجدهم که نیروی بخار کشف شد مورد استفاده بود. در قرن هفدهم تنها در هلند هشت هزار آسیاب بادی کار می کرد.
آسیابهای بسار کوچکتری که برای تلمبه زدن و کشیدن آب ساخته شده بود در اواخر قرن نوزدهم در امریکا بسار متداول بود. این آسیابها برای تامین آب مصرفی دام و انسان و نیز آبیاری کشتزارها مورد استفاده قرار می گرفت.
پایان
نوشته کامپیوتری _ سید مصطفی سیدی
بر گرفته از کتاب به من بگو چرا ج 10
به نام خدا
گردشگاه عمومی چگونه پاگرفت؟
یکی از بزرگترین تفریحات افرادی که به سیر و سیاحت می پردازند بازدید از مناطقی است که به عنوان باغ عمومی یا گردشگاهها و اثار تاریخی دیدنی مشخص شده اند.
تصور کنید اگر تا کنون کسی به فکر حفظ و نگهداری این گونه جاها نیقفتاده بود چه زیان بزرگی به کشور وارد می آمد.
گردشگاه عمومی به جایی می گویند که به لحاظ تاریخی علمی و یا تماشای مناظر طبیعی از اهمیت ویزه ای بر خوردار است. دولت امریکا در کشور خود این گونه جاها را برای استفاده مردم در اختیارشان نهاده است و هر سال میلیونها نفر از این مناطق که شبکه پارکهای ملی(نظام گردشگاه های عمومی) را تشکیل داده اند بازدیدمی کنند. در کشور های دیگر نیز همین گونه برای مردم گردشگاههای عمومی فراهم اورده اند.
در امریکا آغاز پیدایش گردشگاههای عمومی به سال 1870 بر می گردد. گروه کوچکی که یک ماه به گردش و پویش در منطقه یلوستن پرداخته بودند شبی گرد اتشی به تبادل نظر پرداختند و تصمیم گرفتند از ادعای تصاحب زمینهایی که پیدا کرده بودند چشم بپوشند و آن سرزمین شگرف را برای مردم قرار دهند تا همگان بتوانند از آن لذت ببرند.
بر اثر تلاش این گروه کنگره امریکا قانونی را به تصویب هیجدهمین رئیس جمهور خود الیسیس گرنت رساند که به موجب آن یلوشتن گردشگاه تفریحی و عمومی اعلام شدو این نخستین گردشگاه عمومی در امریکا بود.
از آن سال به بعد پیوسته مناطق زیبای دیگران به عنوان گرد شگاه عمومی جهت استفاده مردم مشخص می شد. بری اداره این مناطق سازمانی به نام (خدمات گردشگاههای عمومی) به موجب قانون کنگره 1916(25 اوت) تشکیل یافت.
در گردشگاه ها ماموران رسمی (به نام رنجر ها) همیشه سر خدمت آماده اند تا مشکلات بازدید کنندگان را حل کنند. کارکنان آزموده ای نیز مردم را برای هدایت در جاده های طبیعی راهنمایی در بازدید های سازمان یافته و گردهماییهایی بر دور آتش یاری می کنند. اینان حفظ گیاهان و جانوران منطقه را نیز به عهده دارند.
پایان
نوشته کامپیوتری _ سید مصطفی سیدی
بر گرفته از کتاب به من بگو چرا_ ج 10
به نام خدا
چرا پلهای تونلی و سر پوشیده می ساختند؟
در گذشته پلهای سر پوشیده بسیاری در امریکا ساخته شده بود. ولی امروزه از انها جز معدودی باقی نمانده است. ای پلها اینک مایه جلب سیاحتند.
در قدیم از سواحل اقیانوس اطلس گرفته تا رود اهایو همه جا پلهای سر پوشیده به حالت تونل مربعی با سقف نوک تیز جلب نظر می کرد. چرا این گونه پل ها را می ساختند؟
برخی می گویند پلهای تونلی برای آن بود که اسب هنگام عبور از آن چشمش به آب زیر پایش نیفتد و نرمد. برخی دیگر می گویند این پل ها برای محافظت عبور کنندگان در هوای سخت و نامساعد بود. ولی حقیقت این است که پل سقف دار برای آن می ساختند که خود پل از اسیب شرایط جوی در امان بماند و زود نپوسد. اکنون پس از گذشت زمانی از یکصد سال هنوز برخی از آنها بر جای خود استوار مانده اند.
بسیاری از پلهای سقف دار را خراب کرده اند تا جاده ای برای شاهراههای جدید بسازند. اما برای آن دسته از پلهایی که باقی مانده اند سازمانی به نام (انجمن حفاظت پلهای سقف دار) تاسیس شده است و بسیاری از ایالات به آنها جنبه تاریخی داده و در نگهداریشان بسی می کوشند.
اکنون که سخن از پلهای غیر عادی به میان آمد شایسته است به دو پلی که جالب ترین این پلهاست – که البته سر پوشیده هم نیست- نیز اشاره کنیم
یکی لندن بریج است که نخست بر روی رودخانه تمز از سنگ بنا گردید و بتدریج بر فراز آن چندان خانه و مغازه از چوب ساخته شد که سراسر پل را پوشاندند اما این ساختمانها بر اثر یک آتش سوزی از بین رفتند. لندن بریج تا 1831 بر پا بود ولی بعدا پل جدیدی جای آن را گرفت.
پل دیگر که باز وضعی غیر عادی دارد زیرا از فقدیم مردم روبی آن زندگی می کنند پل پونته وکیو است که در 1345 میلادی بر فراز رود آرنو در (فلورانس) ایتالیا ساخته شد و هنوز هم ردیف خانه ها بر روی آن مشاهده می شود. این پل حتی از جنگ جهانی دوم نیز جان سالم به در برد. بیشتر خانه ها اکنون به مغازه تبدیل شده اند. مغازه های طلا و نقره فروشی آن از قرن شانزدهم تا کنون دایر هستند.
پایان
نوشته کامپیوتری _ سید مصطفی سیدی
بر گرفته از کتاب به من بگو چرا ج 10
