فروشگاه آنلاین پدرام | |
کتب خارجی | |
کتاب اول ( بانک اطلاعات شهری ) | |
فروشگاه کتاب فرهنگ ایران | |
فروشگاه آی آی کتاب | |
کتابفروشی ایران | |
کتابفروشی ایران | |
شرکت کتاب جهان | |
کتاب رایانه | |
کتاب | |
بانک اطلاعات نشریات کشور | |
شبکه اطلاع رسانی دانا | |
مرکز اطلاعات عمران | |
شبکه اطلاعات صنعتی ایران |
اول به نشانی زیر بروید-
بعد به بخش resources رفته و کلیک کنید.
در قسمت نرم افزار های مختلف نشان داده می شود که با هر هر کلیک روی نرم افزار ها
و کلیک روی now download نرم افزار مورد نظر خود را نصب کنید.
با تشکر.
سید مصطفی سیدی.
به نام خدا
شکل و شمایل رسول خدا محمد مصطفی(ص)
بدان که حضرت رسول (ص) در دیده ها با عظمت می نمود و در سینه ها مهابت او بود. رویش از نور می درخشید مانند ماه شب چهارده. از میانه بالا اندکی بلند تر بود و بسیار بلند نبود و سر مبارکش بزرگ بود و مویش نه بسیار پیچیده بود و نه بسیار افتاده و اکثر اوقات از نرمه ی گوشش نمی گذشت و اگر بلندتر می شد میانش را می شکافت و بر دو طرف سر می افکند و رویش سفید ونورانی بود و گشاده پیشانی بود و ابرویش باریک و مقوس و کشیده بود و رگی در میان پیشانی اش بود که هنگام غضب پر می شد و بر می امد. و بینی ان جناب باریک و کشیده بود و میانش اندکی بر امدگی داشت و نوری از ان می تافت. محاسن شریفش انبوه بود و دندان هایش سفید و براق و نازک و گشاده بود و گردنش در صفاو نور و استقامت مانند گردن صورت هایی بود که از نقره می سازند و صیقل می زنند.
اعضای بدنش همه معتدل و سینه و شکمش برابر یکدیگر بود. میان دو کتفش پهن بود و سر استخوانهای بند های بدنش قوی و درشت بود و اینها از علامات شجاعت و قوت است و در میان عرب ممدوح است. بدنش سفید ونورانی بود و از میان سینه تا نافش خط سیاه و پستان ها و اطراف سینه و شکم ان حضرت از مو عاری بود و ذراع و دوش هایش مو داشت انگشتانش کشیده و بلند بود ساعد ها و ساقش صاف و کشیده بود کف پاهایش هموار نبود بلکه میانش از زمین دور بود و پشت هایش بسیار صاف و نرم بود به حدی که اگر قطره ی ابی بر انها ریخته می شد بند نمی شد و چون راه می رفت قدم ها را به روش متکبران بر زمین نمی کشید و با تانی و وقار راه می رفت و چون به جانب خود ملتفت می شد که با کسی سخن گوید به روش ارباب دولت به گوشه ی چشم نظر نمی کرد بلکه با تمام بدن می گشت و سخن می گفت.
پایان
نویسنده کامپیوتری- سید مصطفی سیدی
بر گرفته از کتاب منتهی الامال صفحه 32 و 33